Oguz rayon haqqında

Oğuz rayonu Azərbaycanın qədim tarixə malik yaşayış məskənlərindəndir. Burada insanlar hələ neolit dövründə məskunlaşmışlar. Bizim eranın əvvəllərində bu ərazi Qafqaz Albaniyasının, IX-XVI əsrlərdə Şirvanşahlar dövlətinin, XVI-XVIII əsrlərdə Səfəvilər dövlətinin, XVIII əsrin ortalarından XIX əsrin əvvəllərinədək Şəki xanlığının tərkibinə daxil olmuşdur. Arxeoloqlar Kərimli və Qarabaldır kəndlərinin yaxınlığında qədim insan məskənləri aşkar etmişlər. Burada nizələr üçün ucluqlar, tunc silahlar, daşdan hazırlanmış qadın heykəlləri və əşyalar tapılmışdır.



Oğuz rayonunun ərazisi Ptolemeyin Albaniya xəritəsindəki ikinci zonaya müvafiq gəlir; qədim yunan astronomu və coğrafiyaşünası adı çəkilən xəritədə 12 yaşayış məntəqəsi yerləşdirmişdir. Bu yaşayış məntəqələrindən ikisinin-Mamexiya (çox güman ki, Mal(l)exiyadır, Oğuzdan cənubda yerləşən Maluq yaşayış sahəsinin adına müvafiq gəlir), Baruda - Vartaşen - müasir Oğuz şəhəri) Oğuz rayonu ərazisində yerləşdiyi ehtimal olunur. Oğuz rayonunun şərq hissəsi Ptolemey xəritəsinin üçüncü zonasına müvafiq gəlir. Tədqiqatçılar burada adları qeyd edilən Xabota (ola bilsin, Oğuz rayonunun indiki Xaçmaz kəndidir), Boziata (ola bilsin, Vardanlı - (indiki Kərimli kəndi) yaşayış məntəqələrinin də Oğuz rayonu ərazisində yerləşməsi barədə də öz mülahizələrini irəli sürmüşlər.

Görkəmli arxeoloq, Oğuz yetirməsi olan Saleh Qazıyevin 1956-1959-cu illərdə rayonun ərazisində apardığı arxeoloji tədqiqatlar nəticəsində əldə edilmiş maddi-mədəniyyət nümunələri təsdiq edir ki, bu ərazidə neolit və eneolit dövrlərindən insanlar toplu şəkildə məskunlaşmışdır. Saleh Qazıyev 1948-ci ildə rayonun Vardanlı (indiki Kərimli) və Qarabaldır kəndlərindən cənubda qazıntı işləri aparmış ,qədim yaşayış yeri və qəbiristanlıq aşkarlanmışdır. Böyük alim qədim qəbirlərdən, daş qutu abidələrdən 2500-3000 il bundan əvvələ aid edilən aşağıdakı maddi-mədəniyyət nümunələrini taparaq elm aləminə bildirmişdir: tunc bıçaq, xəncər, nizə ucluğu, əsa başlığı, daş qadın fiquru, gil sacayaq, coxsayli bəzək əşyaları (kəmər, qolbaq, üzük ,muncuq və s.) keramika nümunələri və s. Bunlardan bəzilərinin 5 min il tarixi kecmişi var
.
Rayonun Filfilli və Baş Daşağıl kəndlərinin şimalında yaşı bilinməyən, tədqiq olunmamış qəbirlərdən öz uzunluğu ilə fərqlənən, qədim Oğuz tayfalarının "Kitabi Dədə Qorqud" dastanındakı boylarla səsləşən Oğuz qəbirləri bu gün də qalmaqdadır, VIII əsrin ortalarında Şəki xanlığı 8 mahala bölünürdü ki, bunlardan ikisi- Padar və Xaçmaz mahallları indiki Oğuz rayonunun ərazisini əhatə edirdi. Görkəmli Azərbaycan tarixçisi Abbasqulu Ağa Bakıxanovun (1794-1847) "Gülüstani-İrəm" adlı tarixi əsərində Xaçmaz mahalının və rayonun Tərkeş kəndinin adi çəkilir. Ziya Bünyadov "Azərbaycan VII-VIII əsrlərdə" əsərində ərəb müəllifi Bəlazuriyə istinadən Filan şahlığının adını çəkir. Firidun Qədirov isə "Azərbaycanın şimal müdafiə istehkamları" adlı kitabında Ibn əl Fəqihə istinadən yazır ki, Sasanilər xəzərlərin hücumlarından qorunmaq məqsədilə Dərbənd və Dəryal dərəsi arasında 360-a qədər qala tikdirmişlər ki, bunların da əksəriyyəti Filan və Sahib- əs Sərir torpaqlarında yerləşmişdir. F.Qədirov daha sonra V.F.Minorskiyə əsaslanaraq bildirir ki, Filan torpağı Şəkinin şərq tərəfində yerləşirdi. V,F.Minorski Filan torpağından danışarkən etnik əlamətlərə əsaslanan Fil, Filfilli, Fill-Dzax adlarından istifadə etmişdir.

Tarixi abidələri
Rayonda 39 arxeoloji və memarlıq abidəsi mövcuddur. Bu abidələrdən Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2 avqust 2001-ci il tarixli 132 nömrəli Qərarı ilə təsdiqlənmiş, Oğuz rayonu ərazisində dövlət mühafizəsinə götürülmüş daşınmaz tarix və mədəniyyət abidələrindən 32-si siyahıya alınmışdır. Həmin abidələrdən 17-si ölkə əhəmiyyətli (15-i arxeoloji, memarlıq abidəsi) 15-i yerli əhəmiyyətli (13-ü memarlıq, 2-si arxeolojji abidə) abidələrdir. Rayondakı memarlıq abidələrindən alban məbədlərinin, Muxas qülləsinin (XIV əsr),Surxayxan qalasının qalıqları (XVIII əsr) bu günə kimi qalmışdır. Xaçmaz kəndi yaxınlığındakı Sarısu çayının üstündəki Daşüz körpüsü (XIX əsr), Sincan kəndindəki məscid (XVIII əsr), Kərimli kəndindəki məqbərə (XV əsr), Oğuz şəhəri ərazisində qədim sınaqoqlu (1849-cu il), hazırda yerli tarix-diyarşünaslıq muzeyinin yerləşdiyi alban məbədi rayonun qədim tarixi abidələrindəndir.


Oğuz rayonu ərazisində ilk arxeolji qazıntı işləri 1915-ci ildə aparılmışdır. 1945-ci ildə arxeoloji ekspedisiya qrupu geniş arxeoloji qazıntı işlərini davam etdirərək Kərimli kəndinin cənubunda Karqaya, Uzuntala, Qız qalası, Ocaq qoruğu adlanan ərazilərdən qədim dövrə aid çoxlu maddi-mədəniyyət nümunələri aşkar edilmişdir. Qarabaldır, Padar, Dəymədərə, Tərkeş kəndləri ərazisində aparılan tədqiqatlar zamanı məlum olmuşdur ki, Türyançay ilə Əlician çayları arasındakı ərazidə qədim dövrlərə aid çoxlu arxeoloji abidələr mövcuddur. XX əsrin 50-ci illərində respublikamızda arxeologiya elminin əsasını qoyanlardan biri Saleh Qazıyevin rəhbərliyi ilə aparılmış tədqiqatlar zamanı Qarabaldır, Xalxal, Sincan, Dəymədərə kəndlərində qədim dövrə aid çoxlu kurqanlar, daş qutu, adi torpaq qəbirlə aşkar edilmişdi.


Oğuzda 7 alban məbədi mövcuddur. Bunlardan 3-ü rayon mərkəzində, 2-si Qarabulaq və 2-si Calut kəndlərindədir. Mərkəzdəki ibadətgah 1981-ci ildə tam bərpa edildikdən sonra burada Oğuz rayon Tarix-diyarşünaslıq muzeyi təşkil olunmuşdur. Digəri rayon mərkəzi xəstəxanasının həyətində, üçüncüsü isə Xalxal yolunun üstündəki təpədə yerləşir. Oğuz rayonundakı Alban ibadətgahları tam tədqiq edilməmişdir.


Kərimli kənd kurqanları
Balaşum (Qədim yaşayış yeri)
Alban məbədi (Oğuz şəhəri)
Müqəddəs Yelisey bazilikası
Alban məbədi (Calut kəndi)
Gavurqala
Maluq qalası
Surxayxan qalası
Muxas qülləsi
Uğan mağarası


Oğuz rayonu Böyük Qafqazın cənub yamacında yerləşir, şimaldan Rusiya Federasiyası(Dağıstan MR), şərqdən Qəbələ, qərbdən Şəki, cənubdan Ağdaş rayonları ilə sərhəddir. Rayonun şimal hissəsində Baş Qafqaz silsiləsinin cənub yamacları, mərkəzi hissəsində Qanıx - Əyriçay vadisi, cənubunda isə Acınohur alçaq dağlığı əsas relyef formaları kimi ayrılır. Baş Qafqaz silsiləsindən Qazdağ, Qaynararxac, Fıy və Qoşunkar (Çaldaş dağı 3468 m.) qolları ayrılır. Oğuz ərazisinin şimaldan cənuba uzunluğu 37 km, şərqdən qərbə eni 27 km-dir. Ərazisi 1077 kvadrat kilometrdir. Rayonun ərazisi -52 dərəcə şaxtası olan Məlkəmud dağının zirvəsindən başlayıb ,+42 dərəcə istiliyi olan Böyük Söyüdlü kəndinə və Ağdaş rayonuna qədər uzanıb gedir. Maksimum hündürlük isə 3879 m. (Məlkəmud dağı), ən alçaq yer isə dəniz səviyyəsindən 360 metr yuksəklikdə olan Qarabaldır kəndinin cənub-qərbidir.
Oğuz rayonu Şəki-Zaqatala iqtisadi rayonunda, Böyük Qafqazın cənub yamaclarında yerləşir. Rayonun şimal hissəsində Baş Qafqaz silsiləsinin cənub yamacları, mərkəzi hissəsində Qanıx-Əyriçay vadisi, cənubunda isə Acınohur alçaq dağlığı əsas relyef formaları kimi ayrılır. Baş Qafqaz silsiləsindən Qazdağ, Qaynararxac, Fiy və Qoşunkar (Çaldaş d., 3468 m) qolları ayrılır. Maksimum hündürlük isə 3879 m-dir (Məlkəmud d.). Rayonun şimalında Yura və Təbaşir yaşlı çöküntülər, mərkəzi və cənub hissədə isə Antropogen, qismən də Neogen yaşlı çöküntülər yayılmışdır. Gil ehtiyatları və mineral bulaqlar vardır.

Rayon ərazisinin yarısından bir qədər azı meşələrlə örtülüdür. Burada çoxlu şəlalə, kükürdlü və termal su bulaqları var. Rayonun faunası dovşan, ayı, dağ keçisi, qaban, qırqovul, kəklik, qaz, həmçinin som və forel balıqları ilə təmsil olunmuşdur. Rayon ərazisində müxtəlif meyvələr və giləmeyvələr – qoz, fındıq, alma, armud, zoğal, yemişan, gilas, alça, qarağat və moruq yetişir.


Rayonun ən böyük çayı Əlicançaydır. Əlicançay Qumlaq kəndindən keçərək rayonun bir çox kəndlərini ağuşuna alır.
Oğuz kənd təsərrüfatı rayonudur və başlıca istehsal vasitəsi torpaq örtüyüdür. Daşağılçay, Xalxalçay, Qalaçay və Ağçayın hövzəsində, Şəki yaylasının şimal-şərq hissəsində yerləşən Oğuz rayonunun ümumi sahəsi 121,6 min ha-dır. Rayonun torpaq-ekoloji şəraiti kənd təsərrüfatının bağçılıq, əkinçilik, tütünçülük, üzümçülük və maldarlıq sahələrinin inkişafına şərait yaratmışdır. Tədqiqatlara əsasən rayon ərazisində Böyük Qafqaz tirəsinin suayrıcı hissəsindən başlayaraq Alazan – Həftəran vadisinə və Şəki yaylasının şimal yamacına daxil olan sahələrdə, dağ çəmən- çimli, dağ çəmən-qaratorpağa bənzər, dağ çəmən-meşə, dağ meşə-qonur, dağ meşə, allüvial-çəmən, çəmən-bataqlıq, dağ qara və dağ şabalıdı torpaq tiplərinin yayıldığı müəyyən olunmuşdur. Dağ-çəmən torpaqları rayon ərazisinin şimal-şərq hissəsində Qəbələ rayonu ilə sərhəd zonasında nisbətən geniş ərazini əhatə edərək çay dərələri ilə kəsilən zolaq şəklində qərbə doğru, Baş Daşağıl kəndinin ərazisinə qədər uzanır. Dağ-çəmən torpaqları suayrıcı və ona yaxın alp və subalp zonalarında dəniz səviyyəsindən 2000–3000 m yüksəkliklər arasında 12 min ha sahəni əhatə edir.

Dağ çəmən-meşə torpaqlarının sahəsi 3 min ha-a qədər olub, dəniz səviyyəsindən 1800-2100 m yüksəklik arasında meşənin yuxarı sərhəddində və meşə arası tala sahələrində, seyrək fıstıq meşələri və subalp çəmənlikləri altında gilli sistlərin alınma məhsulları üzərində əmələ gəlib.

Dağ qonur-meşə torpaqlar Daşağılçay, Ağlıqçay və Qalaçayın hövzələri boyunca, dəniz səviyyəsindən 1100 m-dən 2200 m-ə qədər olan yüksəkliklər arasında yayılaraq 26 min ha sahəni əhatə edir. Bu torpaqlar üçün qalın meşə döşənəyinin tünd və geniş hümuslu qatın, yaxşı su toplama qabiliyyətinin və yüksək hümusluğun (8,0 – 15,0%), ağır gillicəli mexaniki tərkibin və kül elementlərinin zəngin olması kimi əlamətlər səciyyəvidir. Dağ meşə-qəhvəyi torpaqlar Calut, Xalxal və Xaçmaz kəndlərinin ətraf sahələrində dəniz səviyyəsindən 500-1200 m yüksəkliklər, nisbətən mülayim və quru iqlim şəraitində, palıd meşələri, kol və ot bitkiləri altında, karbonatlı gillərin aşınma məhsulları üzərində ayrı-ayrı ləkələr, tala və zolaq şəklində yayılmışdır.

Oğuz rayonu ərazisində Daşağılçayın, Xalxalçayın, Əlicançayın, Ağçayın çoxlu qolları ilə kəsilən, Alazan-Həftəran vadisinin şərq qurtaracağına daxil edilən geniş allüvial düzənlikdə, Bucaq, Qumlaq, Kərimli, Padar, Sincan, Mollalı və b. kəndlər ətrafında allüvial-çəmən, Bayan və Qumlaq kəndləri ərazisindəki kiçik sahələrdə isə çəmən-bataqlıq torpaqlar yayılmışdır. Allüvial çəmən-meşə torpaqlarının bir hissəsi Tuğay meşələri altındadır, bir hissəsindən isə az məhsuldar biçənək və suvarılan tərəvəz əkinləri üçün istifadə olunur.

Allüvial çəmən-meşə, allüvial-çəmən və çəmən-bataqlıq torpaqlar iqlim göstəricilərinə, relyef şəraitinə, torpaqəmələ gətirən suxurların xarakterinə, hidrogeoloji vəziyyətinə və istifadə xüsusiyyətlərinə görə bir kompleks təşkil etməklə bir-birinə nisbətən yaxın olub dənli-taxıl, tütünçülük, tərəvəzçilik, meyvəçilik, ot əkinləri və s. təsərrüfat sahələrinin inkişafı üçün yararlıdırlar.

Rayon ərazisinin cənub və cənub-şərq hissəsi Şəki yaylasının zəif meyilli şimal yamacını əhatə edir. Buradakı Yaqublu, Yenikənd, Böyük Söyüdlü kəndlərinin ərazisində və Quru Kəhriz tirəsinin şimal yamacında adi bərkimiş və karbonatlı, dağ-qara torpaqlarla yanaşı, kiçik sahələrdə tünd şabalıdı və şabalıdı torpaqlar da yayılmışdır. Dağ-qara və şabalıdı torpaqlar suvarma və dəmyə əkinçilik üçün yararlı olub, yüksək məhsuldarlığı ilə səciyyələnir. Rayonun ümumi ərazi torpaqlarının 36,5 %-i, yəni 44492 hektarı kənd təsərrüfatı sahələri üçün əlverişlidir. Torpaq sahələrinin 19183 hektarı, yəni 15,8%-i suvarılır. Rayonda ümumi torpaq fondunun 46,6 %-i dövlət mülkiyyətinə, 8,1%-i bələdiyyə mülkiyyətinə, 45,2 %-i xüsusi mülkiyyətə aiddir. Ümumi torpaq fondunun 15,8 %-i əkin üçün yararlıdır.

Florası[redaktə | əsas redaktə]
Oğuz rayonu ərazisində bitki örtüyü dağ sistemlərinə məxsus şaquli qurşaqlıq qanununa uyğun olaraq yayılmışdır. Dağətəyi zonada–Bozqır yaylada palıd meşələrinin qalıqlarına təsadüf edilir. Əyriçay vadisində kiçik sahələrdə düzən meşələr mövcuddur. Aşağı dağ-meşə qurşağında iberiya palıdı və vələs meşələri, orta dağ-meşə qurşağında fıstıq - vələs meşələri, yuxarı dağ-meşə qurşağında isə seyrək, əyrigövdəli tozağacı, şərq palıdı, quşarmudu ağacları yayılmışdır.

Meşələrin yuxarı sərhəddindən yüksəkliyə qalxdıqca üç qurşaq–subalp, alp və subnival qurşaqları bir-birini əvəz edir. Burada subalp və alp çəmənləri yayılmışdır.

Bütün yüksəklik qurşaqlarında ilkin bitki örtüyünün tərkibi dəyişmiş, pozulmuş, onları törəmə tipli bitkilər əvəz etmişdir. Rayonun dağ meşələrində fıstıq, vələs və palıd üstünlük təşkil edir. Bu 3 ağac cinsindən ibarət meşələr rayon meşələrinin 95 %-nə bərabərdir. Digər ağac cinslərinin (göyrüş, qovaq, ağcaqayın, dəmirqara və s.) üstünlük təşkil etdiyi meşəliklər az sahə tutur. Meşələr nisbətən məhsuldar olub boniteti Ş. I, orta doluluğu 0.56, bir ha-da orta oduncaq ehtiyatı 145m³, orta yaşı 83-dür. Rayon ərazisinin 37,6%-i meşələrdən ibarətdir. Meşə ilə örtülü sahənin 37107 hektarı ətraf mühiti mühafizə edən qoruyucu kateqoriyasına aid edilmişdir. Oğuz şəhəri ətrafında 546 ha meşə sahəsi yaşıllıq zonası kimi ayrılmışdır. Böyük torpaqqoruyucu, sanitar – sağlamlıq, estetik və rekreasiya əhəmiyyəti daşıyır. Oğuz–Şəki şose yolu ətrafında 137 ha meşəlik avtomobil yolu boyu qoruyucu funksiyalı meşə kateqoriyasına aid edilmişdir.

Oğuzun dağ meşələrinin 60 faizə qədəri tez-tez sel hadisəsi baş verən Baş Daşağıl, Oğuz, Xalxal və Calut çaylarının hövzələrində dikliyi 30º-dən çox olan yamaclarda yerləşərək böyük torpaqqoruyucu, su təmizləyici rola malikdir.

Rayonun dağ, dağətəyi və düşən meşələrində palıd, vələs, fıstıq, ağcaqayın, qovaq, göyrüş, dəmirqara (cağan), qızılağac, tozağacı, quşarmudu, yalanqoz, lapan, qarağac, şamağacı, cökə kimi çoxyayılmış ağac növləri ilə yanaşı dəmirağacı, dağdağan, qaraçöhrə (həmişəyaşıl iynəyarpaqlı ağac), saqqız ağacı, sarağan, şümşad, ardıc kimi çox qiymətli, aztapılan, nadir ağac növləri də bitir. Rayon ərazisindəki bütün meşə və çəmənliklərdə, qoruqlarda, yaylaqlarda, dağ yamaclarında, bağlarda, çay vadilərində, əkin və biçənəklərdə qiymətli dərman bitkilərindən andız, bağayarpağı, baldırğan, bulaqotu, çilədağı, çobanyastığı, dazıotu, dəvədabanı, əvəlik, gəndalaş, gicitkən, gülxətmi, xarı bülbül, xımxımı, isitməotu, kasnı, kəklikotu, qaraqınıq, qatırquyruğu, qırxbuğum, quşqonmaz, limon nanəsi, səhləb, maralçiçəyi, siçanotu, süpürgəgülü, şirquyruğu, yandıran çilə, yarpız, zanbaq, zəncirotu, zirə və s. yetişir. Onların böyük ehtiyatı vardır. Bu bitkilərdən xalq təbabətində geniş istifadə edilir.

Rayonun dağətəyi və düzən meşələrində, bağlarda, çay vadilərində, dağ yamaclarında və dərələrdə çoxlu yabanı meyvə və giləmeyvələr yetişir. Onlardan alça, alma, armud, böyürtkən, cır üzüm (qora), çaytikanı (çisqana), əzgil, fındıq, gilas, göyəm, xurnik, qaragilə, qızılçıq, qoz, quşarmudu, meşəçiyələyi, moruq, sumaq, şabalıd, yemişan, zirinc, zoğal kimi növlərin zəngin ehtiyatı var və təbabət əhəmiyyətlidir.

Oğuz rayonunun adını yaxın-uzaq ellərdə məşhurlaşdıran isə onun çox qiymətli, bol ehtiyatları olan qızıləhmədi alma, qoz, fındıq, şabalıd, tut, zoğal kimi mədəni meyvə və giləmeyvələridir. Əgər Göyçay narı, Lənkəran limonu, Quba ağ alması ilə tanınırsa, Oğuz da qozu, fındığı, şabalıdı və qızıləhmədi alması ilə tanınır.

Rayonun yüksək dağlıq zonasında üç bitki qurşağı ayrılır: subalp (1900-2600 m), alp (2600 – 3000 m) və subnival və nival. Subalp qurşağında əsasən mezofil subalp çəmənləri, bozqırlaşmış subalp çəmənləri, alp qurşağında isə alçaqboylu alpçəmənləri – “xalıları” yayılmışdır. Alp zonasından yuxarıda dəniz səthindən 3000-3200 m yüksəklikdə yerləşən subnival ərazidə qaya və dağ–tundra bitkiləri (vələmir, kəklikotu, müxtəlif otlu, kəklikotlu, vələmirotlu bitki qrupları) inkişaf edir. 3500 m-dən hündürdə subnival və nival qurşaqları torpaq və bitki örtüyündən məhrumdur. Ərazi qayalıqlardan, çınqıllardan ibarətdir. Subalp və alp çəmənləri (18 min hektar) zəngin bitki örtüyünə malik olub rayonda maldarlığın inkişafında mühüm yem bazası sayılır. Oğuzun yay otlaqları ( yaylaqlar) əsasən bu çəmənlərdə yerləşir.

Oğuz rayonun uca dağları, dərin dərələri, sıx meşələri, təbii mağara və kahaları, qoruq və kolluqları, şirin sulu çayları, zəngin bitki örtüyünə malik subalp və alp çəmənləri, meşələrindəki bol yabanı meyvə və giləmeyvələr bu ərazidə vəhşi heyvan və quşların yaşamasına, artıb çoxalmasına şərait yaradır. Məhz bu təbii şəraitə görə Oğuzun faunası olduqca zəngindir.

Yüksək dağ çəmənlərində boz qırqovullar, qayalıqlarda Dağıstan dağ keçiləri, qarapaçalar, bezoar keçiləri, bəbirlər, qar siçanları, canavarlar və b. heyvanlar yaşayır.

Dağ, dağətəyi meşə və kolluqlarda, düzənlik meşələrində, Qanıx-Əyriçay dağətəyi çökəkliyində Dağıstan dağ keçisi, Qafqaz maralı, cüyür, qarapaca, ayı, canavar, çöl donuzu, çaqqal, dovşan, tülkü, vəhşi pişik, porsuq, köfkər, süleysin, kirpi, tısbağa, sincab, daşlıq dələsi, yarasa, yerəşən və s. yaşayır. Quşlardan qaratoyuq, alacəhrə, qırqovul, bülbül, sərçə, sarıköynək, ağacdələn, qarquşu, şəfəqquşu, arı quşu, kəklik, turac, şanapipik, göyərçin, torağay, qartal, qızılquş, yapalaq, bayquş, qaz, ördək vardır. Şirin sulu dağ çaylarında forel, çapaq, usac kimi balıqlar yaşayır. Rayonun ərazisində su ilanı, gürzə, koramal, kərtənkələ kimi sürünənlər də məskunlaşmışdır.
Mətbəx
Qoz, zoğal, itburnu çiçəyindən bişirilən mürəbbələr məşhurdur. İtburnu çiçəyini burada dəmləyib içirlər. Böyrək ağrıları və soyuqdəymə üçün əladır. Meşə yabanı meyvələrlə doludur. Bu bolluq Oğuz mətbəxində də əks olunur.

Zirinc mürəbbəsi
Qripə, soyuqdəyməyə qarşı ən yaxşı dərman hesab edilir. Sarılıq üçün də yaxşı gəlir. Yabanı bitki olan zirinc turşməzə dadlı giləmeyvədir. Yarpaqları da yeməlidir və dadı turşdur. Meyvəsi payızda bitir – yetişir, tikanlı budaqların arasından çətinliklə toplanır. Onu eyni zamanda turşusunu da hazırlayırlar.

Afar
Oğuz üsulu ilə bişən qutab belə adlanır. Göyərti və quru şor ilə hazırlanır. Sacda bişir. Inqridiyentləri dəyişir. İçərisinə pencər deyilən bitki qoyulur. Pencər qovurması da burada çox dəbdədir. Göyərtiyə ət maşınında üyüdülmüş qoz ləpəsi qatılır. Tamam fərqli bir dad əmələ gəlir. Bəzən içərisinə nar dənələri də qoyulur. Qatıq və sumaxla yeyilir.

Çığırtmalı aş
Bir növ plovdur. Əvvəlcə çolpa bir az pörtlədilir. Onun üçün ayrıca soğança hazırlanır. Bol soğan yağda qovruluqdan sonra çolpa buraya qoyulur. Ayrıca qayğanaq bişirilir. Daha sonra bunların hamısı qarışdırılaraq düyünün üstünə düzülür və bu şəkildə servis edilir.

Qıymalı aş
Qış aylarında Oğuz süfrələrinin vazkeçilməz ləzzətidir. Daha çox məclislər üçün dəmlənən aş növüdür. Ayrıca düyü dəmlənir. Onun üçün xüsusi olaraq mal və qoyun ətindən qıyma, şabalıd və quyruqdan ibarət aşqara hazırlanır. Bunun əvəzinə yayda isə Səbzəli aş hazırlanır ki, burada qıyma yerinə göyərtidən istifadə edilir.

Cökə dolması
Cökə ağacının yarpağından hazırlanan bölgə yeməyidir. Yazda, ağaclar yenicə yarpaqlamağa başlayanda, mart sonu və aprel aylarında təzə yarpaqdan bişirilir.
AzReality.az